περιομματοποιός

-όν, Α

αυτός που δίνει όραση («περιομματοποιὸς τῆς ψυχῆς», Ιάμβλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + ὀμματοποιός (< ὄμμα, -ατος + -ποιός*)].